Στιγμές…
χάνονται στο βάθος του χρόνου.
Η παλίρροια και η άμπωτή μου μαζί, σε μια στιγμή.
Κύμα…
με παρασύρει και με ξερνάει.
Αποκαμωμένο, μου αφήνει ένα συναίσθημα.
Μελαγχολία…
μούδιασμα στην ύπαρξή μου.
Τι υπάρχει παρακάτω;
Τίποτα…
που να θέλω.
Κάτι, όμως, έχω ήδη.
Ελευθερία…
πολέμησα πολύ για αυτή.
Θα συνεχίσω να πολεμάω.
Πραγματικά δεν ξέρω τι υπάρχει παρακάτω… Μέσα μου κατακερματισμένος, στα όμορφά μου και στα άσχημά μου… Πόσο παράξενο! Όλα εγώ, ο ίδιος άνθρωπος. Όλα τα κομμάτια μου συνθέτουν αυτό που είμαι εγώ. Κι αν έλειπε έστω κι ένα απ΄ αυτά, θα ήμουν κάποιος άλλος. Δεν ξέρω αν θάθελα πραγματικά νάμουν κάποιος άλλος. Έχει τίμημα η ελευθερία. Όμως, νιώθω ελεύθερος και χαίρομαι για αυτό. Είναι δύσκολη η ελευθερία, κατακτιέται καθημερινά, μια συνεχής πάλη με τον εαυτό σου! Κοιτάζω μέσα μου κι αφουγκράζομαι… Ξανασυστήνομαι χωρίς να καταργώ το παρελθόν. Ελπίζω. Προχωρώ… με τα όμορφά μου και τα άσχημά μου παρέα!
(τα δικά σου από τα δικά σου σου προσφέρω ως ένα ελάχιστο ευχαριστώ)
σα 