υπάρχουν στιγμές που φωτίζουν τη σκοτεινιά της ψυχής μ΄ έναν παράξενο, ανεξιχνίαστο, μυστηριακό τρόπο
υπάρχει κάποιο χαμόγελο να θυμίζει πως κάθε μέρα είναι μια νέα ανατολή
υπάρχει μια αγκαλιά που σε κλείνει μέσα της και σου προσφέρει την πολυπόθητη γαλήνη
υπάρχει ένα βλέμμα που ημερεύει την ψυχή και διώχνει κάθε φόβο, κάθε ταραχή
υπάρχουν θύμησες που δίνουν νόημα και ώθηση σε κάθε βήμα στο μονοπάτι της ζωής
υπάρχουν άνθρωποι που είναι φως, χαρά, ελπίδα, ανατολή…
Post soundtrack: Secret Garden – Searching for the past
(photo by A.K.)
σα 
Άνθρωποι που είναι γύρω μας πρόθυμοι, που μας αγαπούν…
και πολλές φορές εμείς, δεν το ξέρουμε!
Καλημέρα
Kαλημέρα κι από μένα Αντώνη φίλε μου. Η φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη σε ένα κελάκι στο Άγιο Όρος την ώρα της ανατολής του ηλίου. Γνώρισα τυχαία (αλλά τίποτα δεν είναι τυχαίο) τον άνθρωπο που ζει σ΄ αυτό το κελάκι πριν από αρκετά χρόνια κι από τότε αυτός ο άνθρωπος είναι φως και ελπίδα σε κάθε βήμα της ζωής μου. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μας που μπορεί να μας αγαπούν, αλλά είναι ελάχιστοι εκείνοι που είναι οι ίδιοι σαρκωμένη αγάπη, γνήσια κι ανεπιτήδευτη. Νάσαι καλά.
Έχω μείνει πραγματικά έκπληκτος από την φωτογραφία και απο το μέρος που απαθανατίζει!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορείς να βιώνεις τέτοιες στιγμές έχοντας οδηγό έναν Φωτισμένο και Χαριτωμένο άνθρωπο.
Υπάρχουν πράγματα που δε χωράνε μέσα σε λέξεις, γιατί απλά το μέγεθός τους υπερβαίνει κάθε λέξη, αλλά παραμένουν βαθιά χαραγμένα μέσα στην καρδιά, αναλλοίωτα από το πέρασμα του χρόνου… Η φωτογραφία αυτή ανήκει σε έναν πολύ καλό φίλο με τον οποίο επισκέφτηκα πρόσφατα πάλι την αγαπημένη μου αυτή γωνιά και νομίζω πως αποτυπώνει με τον πιο μοναδικό τρόπο όλα όσα μου έχουν δωριστεί από τον άνθρωπο που εγκαταβιώνει σε αυτό το κελάκι όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό το ποστ είναι ένα ελάχιστο αντίδωρο αγάπης και ευχαριστίας προς εκείνον.
Οπως θα κατάλαβες αγαπητέ σά, τα είχα μπερδέψει και νόμιζα οτι δεν είχες μπλόγκ! Εύχομαι αυτή η ηρεμία, η ησυχία και η απλότητα που αναδύεται απο την φωτογραφία αυτην που βλέπω στο πόστ σου, να μας πλυμμηρίσει όλους και να μας γαληνέψει, εχθρούς και φίλους, σ΄όλον τον πλανήτη και πέρα απ΄αυτόν – στο σύμπαν άπαν! Νάσαι πάντα καλά!
Αγαπητέ μου Άρη μακάρι η ευχή σου να γίνεται πραγματικότητα για όλους μας … έστω και για κάποιες στιγμές! Ακόμη κι αν δεν μπορούμε να ζούμε τη γαλήνη και την απλότητα αδιάλειπτα στη ζωή μας, τουλάχιστον να διατηρούμε μέσα μας ζωντανή τη μνήμη των ελάχιστων ίσως στιγμών που την έχουμε βιώσει. Είναι κι αυτό πολύ σημαντικό.
Σε ευχαριστώ που πέρασες από τη μικρή γωνιά μου. Δεν τολμώ να θεωρήσω ότι έχω blog – υπάρχουν τόσες άλλες αξιόλογες προσπάθειες στο χώρο αυτό. Ένα μικρό ημερολόγιο, μια ευκαιρία για μοίρασμα … για όσο κι αν έχω κάτι να πω ή να μοιραστώ! Νάσαι κι εσύ πάντα καλά.
η φωτογραφία αλλά και το κείμενο είναι η σημερινή πιο όμορφη στιγμή μου…
σε ευχαριστώ ειλικρινά
Με συγκίνησες πολύ, φίλε Τζων Μπόη. Τελικά όταν κάτι βγαίνει μέσα απ΄ την καρδιά μας, μιλάει και στους άλλους. Νάσαι καλά. Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ.
Υπέροχη φωτογραφία! Γαλήνια… Και υπέροχα λόγια! Φωτεινά…
CrazyTourist
Σήμερα, φίλε μου, ανακάλυψα το ιστολόγιό σου.
Με συγκινεί η ευαισθησία σου, η αγάπη σου για το Όρος, ο πόνος σου για τη Σερβία… Είχα επισκεφτεί τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη το 1994 κι οι Ερζεγοβίνιοι, μέσα στον εμφύλιο πόλεμο, στη φτώχεια, την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά τους, μου άρεσαν πολύ. Και γενικότερα, νιώθω τους Σέρβους και τους Ρουμάνους αδέλφια μου. Κάποιες φωτογραφίες μου από το οδοιπορικό μου του 1994 μπορείς να δεις εδώ:
http://mypalm.ath.cx/gallery/thumbnails.php?album=294
Εύχομαι ο Χριστός κι η Παναγία να σου χαρίζουν την ανάπαυση που ζητάς.
@ CrazyTourists
Καλημέρα σας αγαπητοί μας τρελοτουρίστες. Η φωτογραφία όντως αντανακλά αυτό το αίσθημα γαλήνης που εισέπραττε η ψυχή μου κάθε φορά που βρισκόμουν εκεί. Νάστε πάντα καλά και να μας ταξιδεύετε. Καλό μας φθινόπωρο.
@ thiv
Αγαπητέ μου thiv σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μου το φωτογραφικό σου οδοιπορικό στη Βοσνία στα πολύ δύσκολα εκείνα χρόνια. Με συγκίνησαν πολύ οι φωτογραφίες σου. Μακάρι όλοι μας να έχουμε τη γαλήνη και την ανάπαυση που αποζητά η ψυχούλα μας. Την καλημέρα μου σου στέλνω.
Ανάγκη μεγάλη να γράφουμε για το φώς και τους φωτεινούς ανθρώπους, που ναι υπάρχουν! Καλό φθινόπωρο και απο εδώ!
Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί οι φωτεινοί άνθρωποι για να αντλούμε δύναμη κι ελπίδα από τη ζωή και την παρουσία τους. Νάστε καλά.
ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ
Εκεί που τότε σημαίνονταν Όρθροι
να:
Κοκοράκια
ταφεία λυγμών
θωπείες αγιάτρευτες
και θορυβώδεις.
Άβατα βάτα φράζουνε τη Σπηλούλα
μέχρι που νάρθει
βράχου κελλιώτης
σκαπανέας μοναχός
ολομόναχος.
Βίγλα ελέους λογχίζει
ως έπρεπε
νέους πειρατές
νιο μυρίζει φως
φοβερά προστασία
μέντα νεαρή.
Τ’ άηχα χνάρια
τα ρητά και τ’ άρρητα
τα δυσνόητα
ουσίες
αφές
φωτιές υποχθόνιες προαισθάνομαι.
Φρέαρ της νήψης κοχλάζει δες
αστείρευτο.
Νίψου το έαρ.
[Από το βιβλίο Π.Κ. «Έσχατος Φίλος», 2001]
Δεν έχω λόγια να χρησιμοποιήσω, αλλά και τι να πω; Ένα ευχαριστώ; Είναι λίγο, πολύ λίγο … Μοναδικός τρόπος έκφρασης που εικονογραφεί υπέροχα τα μονοπάτια στο περιβόλι της Παναγιάς μας και στο περιβόλι της ψυχής μας. Ειλικρινά σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που μοιραστήκαμε αυτό το τόσο όμορφο πόνημά σας μαζί μας.
Είναι εκείνες οι στιγμές που στηρίζουν τις αδυναμίες μας.
Εκείνες τις στιγμές που αναμοχλεύουμε και έρχονται στην επιφάνεια τα όμορφα, τα ωραία,
μα πάνω από όλα τα κατανυκτικά, τα απλά, τα ανεπιτήδευτα και τα ταπεινά.
Είναι εκείνες οι στιγμές που για τον καθένα είναι μοναδικές, για αυτό και τόσο ξεχωριστές.
Ευλογία για εμάς και ευχαριστία για εκείνους που μας προσφέρουν αυτές τις στιγμές.
Καλώς επέστρεψα…
(Έστω προσωρινά! Εξηγήσεις στο τελευταίο μου post)
Καλώς μας ήρθες φανταράκο… Όταν κανείς έχει ζήσει τέτοιες στιγμές, αντλεί δύναμη και μόνο από τη ζωντανή ανάμνησή τους, γιατί αυτές οι στιγμές παραμένουν πάντα ζωντανές μέσα μας. Μακάρι όσοι από μας αισθανόμαστε ευλογημένοι από τέτοιες στιγμές στη ζωή μας, να αξιωνόμαστε να δίνουμε και εμείς με τη σειρά μας λίγο φως, λίγη ελπίδα στους άλλους γύρω μας. Γιατί ό,τι μας δωρίζεται δεν είναι μόνο δικό μας και δεν είναι δώρο αν δεν μπορούμε να το μοιραζόμαστε και με τους άλλους. Καλή δύναμη στον αγώνα σου. Νάμαστε καλά να τα λέμε, φανταράκο!
μιλάς σωστά
μιλάς αληθινά
Καλή σου μέρα Στέφανε! Δεν ξέρω αν μιλώ σωστά ή όχι, αλλά σίγουρα μιλώ όπως έχω κατά καιρούς νιώσει και μέσα απ΄ αυτά τα λίγα που ως τώρα έχω εισπράξει. Νάσαι καλά. Καλή μας εβδομάδα.
Kαλημέρα σα, πόσο ελπιδοφόρο ακούγεται,
υπάρχουν άνθρωποι που είναι φως, χαρά, ελπίδα, ανατολή…,
γιατί έχω δυσκολία να τους εντοπίσω τελευταία..
Καμιά φορά είναι δίπλα μας Κατερίνα μου, αλλά δεν τους βλέπουμε. Μπορεί να είναι λίγοι, ελάχιστοι, αλλά υπάρχουν… Την καλημέρα μου σου στέλνω. Νάσαι καλά.
τυχαίνει να είναι δύσκολες αυτές οι μέρες μου,κι ήρθα να ξαναδιαβάσω το «φως» σου, και να σου αντιγράψω λίγους στίχους του Καρούζου
«το φως είναι άοσμο
Ραβδώσεις τ΄ουρανού
κενό της αφής και διάρκεια
είναι το φως που δεν αντιμίλησε στα στήθη
κι η ματιά ένα όστρακο.»
(καλη-μέρα για αύριο!)
Υπέροχοι στίχοι, πόσο σε ευχαριστώ… Σου εύχομαι από την καρδιά μου ό,τι δυσκολία κι αν αντιμετωπίζεις αυτές τις μέρες να έχει σύντομα ένα αίσιο τέλος. Τελικά αυτό είναι κάτι που δεν το περίμενα όταν ξεκινούσα δειλά την απόπειρα μ΄ αυτό το blog: άνθρωποι που δε γνωριζόμαστε καν μεταξύ μας, ξαφνικά έχουμε γίνει οικείοι ο ένας με τον άλλο, μια τόσο όμορφη παρέα … και με έναν ανεξιχνίαστο τρόπο, αντλούμε δύναμη ο ένας από τον άλλο … ΦΩΣ … ακόμη και μέσα στους «σκοτεινούς» διαδρόμους του διαδικτύου που κάποτε με τρόμαζαν πολύ! Υπέροχο δεν είναι; Τις θερμότερες ευχές μου σου στέλνω.