ένα τραγούδι για τον έρωτα

«… είναι το τραγούδι του εραστή που έχει ανάγκη την αγαπημένη του, το παραλήρημα του μανικού ικέτη που παρακαλεί τον Θεό του. Είναι η κραυγή εκείνου που είναι δεμένος στη γη και στην καθημερινότητα και ποθεί να πετάξει – να πετάξει στην έμπνευση, στη φαντασία και στη θεότητα. Το ερωτικό τραγούδι είναι ο ήχος των προσπαθειών μας να φτάσουμε στον Θεό, να σηκωθούμε πάνω από τα γήϊνα και τα ασήμαντα…

Το ερωτικό τραγούδι είναι μελαγχολικό τραγούδι, είναι ο ήχος της ίδιας της θλίψης. Μια ανεξήγητη αίσθηση λαχτάρας, ένας αινιγματικός διακαής πόθος της ψυχής. Και είναι ακριβώς αυτό το αίσθημα που κατοικεί μέσα στο βασίλειο της φαντασίας και της έμπνευσης και αποτελεί το έδαφος που αναπαράγει το τραγούδι της θλίψης, γιατί το ερωτικό τραγούδι είναι το φώς του Θεού, βαθιά κάτω, που αντηχεί μέσα από τα τραύματά μας…

Το ερωτικό τραγούδι δεν είναι ποτέ αληθινά χαρούμενο. Πρέπει πρώτα να εναγκαλιστεί τη δυναμική για πόνο. Εκείνα τα τραγούδια που μιλούν για αγάπη χωρίς να έχουν στο στίχο τους πόνο ή αναστεναγμό είναι μάλλον τραγούδια μίσους μεταμφιεσμένα σε τραγούδια αγάπης. Ο στιχουργός που αρνείται να εξερευνήσει τις σκοτεινές περιοχές της καρδιάς δε θα μπορέσει ποτέ να μιλήσει πειστικά για το θαύμα, τη μαγεία και τη χαρά του έρωτα, ακριβώς όπως δεν μπορείς να εμπιστευτείς το καλό παρά μόνο αν έχει αναπνεύσει τον ίδιο αέρα με το κακό…»

nat13.jpg

«Το τραγούδι Far from me χρειάστηκε τέσσερις μήνες για να ολοκληρωθεί, όσο ήταν η διάρκεια της σχέσης που περιγράφει. Η πρώτη στροφή γράφτηκε κατά την πρώτη εβδομάδα της σχέσης και είναι γεμάτη απ΄ όλο το ηρωϊκό δράμα ενός νέου έρωτα καθώς περιγράφει την ολικότητα του αισθήματος ενώ παράλληλα αναγνωρίζει τη δυναμική για πόνο (For you I’m dying now). Τοποθετεί τους δύο εραστές που περιγράφει μέσα σε ένα κόσμο που δεν του καίγεται καρφί (a world where everybody fucks everybody else over) και φέρνει την αίσθηση της φυσικής απόστασης για την οποία μιλά και ο τίτλος του τραγουδιού. Κατά ένα παράξενο τρόπο, το τραγούδι, σα να περιμένει την «τραυματική εμπειρία» για την οποία μίλησα νωρίτερα να συμβεί, δε θα επιτρέψει στον εαυτό του να ολοκληρωθεί μέχρι να εμφανιστεί η καταστροφή… Αρκετά συχνά βρίσκω ότι τα τραγούδια που γράφω φαίνεται να γνωρίζουν περισσότερα για το τι γίνεται στη ζωή μου από εμένα τον ίδιο…»

Ακούστε το τραγούδι: Nick Cave – Far from me

Lyrics

For you dear, I was born
For you I was raised up
For you I’ve lived and for you I will die
For you I am dying now
You were my mad little lover
In a world where everybody fucks everybody else over
You who are so far from me
Far from me
So far from me
Way across some cold neurotic sea
Far from me

I would talk to you of all matter of things
With a smile you would reply
Then the sun would leave your pretty face
And you’d retreat from the front of your eyes
I keep hearing that you’re doing best
I hope your heart beats happy in your infant breast
You are so far from me
Far from me
Far from me

There is no knowledge but i know it
There’s nothing to learn from that vacant voice
That sails to me across the line
From the ridiculous to the sublime
It’s good to hear you’re doing so well
But really can’t you find somebody else that you can ring and tell
Did you ever
Care for me?
Were you ever
There for me?
So far from me

You told me you’d stick by me
Through the thick and through the thin
Those were your very words
My fair-weather friend
You were my brave-hearted lover
At the first taste of trouble went running back to mother
So far from me
Far from me
Suspended in your bleak and fishless sea
Far from me
Far from me

nat2.jpg

«Είκοσι χρόνια σύνθεσης έχουν περάσει και το κενό χαίνει. Ακόμη η ίδια ανεξήγητη θλίψη, το παράπονο επιμένει και πιθανόν θα συνεχίσει μέχρι να δω το ίδιο το πρόσωπο του Θεού. Αλλά όταν ο Μωϋσής επιθύμησε να δει το πρόσωπο του Θεού (Έξοδος 33, 188), πήρε απάντηση ότι δε θα μπορέσει να το αντέξει, κανένας δεν μπόρεσε να δει το πρόσωπό Του και να ζήσει…

Εμένα δε με πειράζει. Είμαι ευτυχισμένος να είμαι θλιμμένος. Για να βρείτε τι υπολείπεται, πετάξτε μέσα στα ίδια τα τραγούδια μου, τα στρεβλωμένα παιδιά μου με τα μελαγχολικά μάτια, συγκεντρωθείτε γύρω τους και μέσα στο δρόμο τους, αγκαλιάστε με, παρηγορήστε με και κρατήστε με ζωντανό. Αυτά είναι οι σύντροφοι της ψυχής που την οδηγούν στην εξορία, που σώζουν την ακαταμάχητη λαχτάρα για εκείνο που δεν είναι του κόσμου τούτου».

 

Τα κείμενα είναι αποσπάσματα από διάλεξη του Nick Cave

με θέμα τη σύνθεση ενός τραγουδιού αγάπης

στo Αtelierhaus der Academie der Bildenden Kunste (Βιέννη, 25 Σεπτεμβρίου 1999).

 

(photos by A. Shurlakov & S. Chatbukin)

 

Ευχαριστώ θερμά τη φίλη μου Όλια

που μου χάρισε αυτό το εκπληκτικό κείμενο πριν λίγα χρόνια.

 

 

 

 

 

 

 

4 comments

  1. Αφέθηκα.
    Αφέθηκα και αφαιρέθηκα.
    Αλλά δεν έπεσα!
    Μέθυσα.
    Μέθυσα και ζαλίστηκα.
    Αλλά δεν έπεσα!
    Αποκοιμήθηκα.
    Αποκοιμήθηκα και ονειρεύτηκα.
    Αλλά δεν πόνεσα!
    Αναμόχλευσα.
    Αναμόχλευσα και θυμήθηκα.
    Μα δεν πόνεσα!

    Γιατί ό,τι σε φέρνει στο τώρα, έχει συμβεί στο παρελθόν.
    Ό,τι καμαρώνεις τώρα, σμιλεύτηκε στο τότε.
    Το ακατανόητο παίρνει υπόσταση και εξήγηση.
    Και η θλίψη δίνει την θέση της στην σοφία της γνώσης.

    Ναι είσαι καλά strofi για τον πλούτο που μοιράζεσαι μαζί μας,
    πιστός στον τίτλο του blog σου!

    Εκπληκτικό τραγούδι, υπαίτιο για τα παραπάνω λόγια!

  2. Είναι πολύ όμορφο το αφιέρωμα αυτό, έτσι όπως αποδίδεται…
    Αναρωτιέμαι,όμως, τελικά αν ήταν τραγούδι αγάπης δύο ανθρώπων. Περισσότερο για τραγούδι αγάπης μόνο του ενός εν αγνοία του άλλου, μου φαίνεται…
    Ήταν η συνειδητοποίηση, που επήλθε μετά από ωρίμανση, του ότι υπήρξε ένας μονομερής έρωτας δηλαδή χωρίς αμοιβαία ανταπόκριση;
    Πάντως, είναι εξαιρετικό να δείχνει κανείς κουράγιο και να προχωρά… καταφάσκοντας τη ζωή και το μεγαλείο της… Ίσως όλα αυτά να είναι λεπτομέρειες και ασήμαντα πράγματα που αφορούν μόνο εμάς τους ανθρώπους και που τελικά δεν αξίζουν τίποτα μπροστά σε πιο σπουδαία ζητήματα….

    Αυτά μένουν μόνο για τη ψυχή,… για να βασανίζεται και να αναρωτιέται διακαώς τι συμβαίνει γύρω μας… και οι άνθρωποι χάνουν τον έλεγχό τους… ή απλώς δεν γνωρίζουν πως είναι να μοιράζεσαι στιγμές, ανησυχίες, όνειρα και να κρατάς δίπλα σου κάτι που για άλλους φαντάζει άπιαστο….

  3. Ω! ΚΙ ΕΓΩ!

    (στη Ντόρα)

    Μ’ αγαπάει-και το ξέρω-ο καλός μου.
    Το διαβάζω στη ματιά του τη θολή
    όταν όμορφος σαν ζώο στέκει μπρος μου
    λίγο πριν μου ξεριζώσει το φιλί,

    Μ’ αγαπάει ο καλός μου-και το ξέρω-
    το διαβάζω στου κορμιού του τη φωτιά
    σα με κόβει σαν το στάχυ μες στο θέρο
    σα με καίει όπως κλαδάκι η πυρκαγιά.

    Μ΄ αγαπάει ο καλός μου δίχως άλλο’
    αν σηκώσω τη φουστίτσα μου ψηλά
    κάτι ανάμεσα στα πόδια του μεγάλο
    με ορμή το παντελόνι του ζουλά.

    Κι αν το μπούστο μου λιγάκι ξεκουμπώσω
    πρέπει πρώτα δυο φορές να το σκεφτώ
    αν δε θέλω πριν την κίνηση τελειώσω
    από κάτω απ’ τον καλό μου να βρεθώ.

    Σας το είπα-ο καλός μου μ’ αγαπάει’
    μα κι εμένα-και ας είμ’ εγώ μικρό
    α! κι εμένα ίδιο νέκταρ με μεθάει
    α! κι εγώ ίδια πολύ τον αγαπώ.

    Γιώργης Χολιαστός

Αφήστε απάντηση στον/στην Γιώργης Χολιαστός Ακύρωση απάντησης