Όταν κλαίμε για πράγματα που ποθήσαμε και τελικά δε ζήσαμε, πονάμε ίσως πιο πολύ κι από όταν χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο, που μαζί του ζήσαμε μια ολόκληρη ζωή. Τουλάχιστον αυτή η ολόκληρη ζωή, αργά ή γρήγορα, και στο βαθμό που νιώθουμε γεμάτοι γι΄ αυτή , θάρθει η ώρα να μας παρηγορήσει.
(Σ.Ι.Σ.)
«Ό,τι κι αν αρχίσω,
όποια πόρτα κι αν χτυπήσω,
τίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό.
Κάτι να γυαλίζει
θέλεις πάντα να θυμίζει
ό,τι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό.»
(Βασίλης Καζούλης – Κάτι να γυαλίζει)
Γι΄ αυτά που κρύφτηκαν
και μαζί τους έκρυψαν εκείνα που λαχταρούσαμε τόσο πολύ.
Post Soundrack: Gotan Project – Round about midnight
(photo by Vladimir Stolyarchuk)
σα 
Εξαιρετικά αφιερωμένο σε δύο πολύ αγαπημένα πρόσωπα:
στο φίλο Σ. για τις κρύες, μοναχικές βραδιές που υπομένει τον τελευταίο καιρό, και
στη φίλη c… που διψά αυτό που μόλις έχει αρχίσει να γίνει ουρανός …
Ας είναι καλά το σχολειό (και οι υπέροχες ψυχές που το διακονούν) μες το οποίο σας γνώρισα και τους δυο!
«Τουλάχιστον αυτή η ολόκληρη ζωή, αργά ή γρήγορα, … θα’ρθει η ώρα να μας παρηγορήσει.»
Αμήν